Alles is liefde?!

Heel vaak wordt in spirituele kringen geroepen; "alles is liefde!". Maar hoe mooi dit ook klinkt, het klopt niet. Toch heeft het even geduurd voordat de woorden er waren om dit (hopelijk) begrijpelijk uit te leggen... hierbij mijn beste poging ;-)

Het allerhoogste niveau, het Goddelijke niveau is pure onvoorwaardelijke liefde. Maar het niveau waarop wij als mens leven, is een duale wereld, vol polariteiten. Wat er op het aardse, tastbare niveau gebeurd, is onderhevig aan de wet van oorzaak en gevolg. Als een bepaalde oorzaak eenmaal iets in gang gezet heeft, dan zijn de gevolgen als domineesteentjes die één voor één omvallen. Je kunt dit aardse niveau zien als een film waarnaar je kijkt in de bioscoop. Maar om naar de film te kunnen kijken, is er licht nodig wat door de filmrol heen schijnt en een filmdoek om de beelden op te tonen; dit is het Goddelijke niveau, de onvoorwaardelijke liefde. In veel spirituele kringen worden deze niveaus met elkaar verward. De film wordt aangezien voor onvoorwaardelijke liefde, maar dat is het niet. Kijk maar naar het journaal; het is niet moeilijk om je te realiseren dat dit geen liefde is. De film zelf is dus geen liefde, maar wordt onvoorwaardelijk gedragen door het filmdoek oftewel door onvoorwaardelijke liefde; het Goddelijke. Alles wordt dus gedragen door liefde; όόk liefdeloosheid.

Waarom is die niveauverwarring nou een probleem? Door de film aan te zien voor liefde, wordt de liefdeloosheid van de film in spirituele kringen bedekt onder 'een mantel der liefde'. En als jij wat een ander doet in de film niet als liefde ziet, dan oordeel je over die ander en dat mag niet, want dat is niet spiritueel. Er is dus iets mis met jou; jij bent niet onvoorwaardelijk liefdevol. En zo heeft de spirituele persoon weer iets om aan te werken, te transformeren. En ik kan je vertellen; het houdt nooit op ;-)
Waarom? Omdat je als persoon, als ík, helemaal niet onvoorwaardelijk liefdevol kúnt zijn. De persoon is puur een acteur in de film, het ene moment liefdevol, het volgende moment met de ellebogen werkend om te krijgen wat het wil. Elke poging om als persoon onvoorwaardelijk liefdevol te worden, leidt dus tot hypocrisie en onvermijdelijke mislukking. Natuurlijk lijkt het wel even alsof je vorderingen maakt, maar als je echt goed kijkt, blijf je een acteur in de film; oftewel een hamster in een wieltje.

Het enige wat hierin gezien kan worden en wat tot bevrijding leidt; is dat onvoorwaardelijke liefde zowel de persoon als de situatie draagt. Dat onvoorwaardelijke liefde puur aanwezig is. Onaantastbaar. Zonder dat de film weg hoeft. En zonder dat de hamster harder hoeft te gaan rennen in de film. Onvoorwaardelijke liefde ís.